پیوسته در سرزمین کودکانم سر بر می آوردم و همچون نسیمی خرامان در نقش خیال، تا آینده ها را به نظاره می نشستم. رویارویی با هجومی از طرحهای خلاقانه، رنگین کمانی از الوان، و میل به خلق طرحهای نهفته در ذهن و ناپیدا در برون بود که معمارانه حضور زیبایش را رقم زد. و اینچنین بود که ملورینا هستی یافت. او آمد تا آتیه کودکانم، مملو از اصالت، متانت و دوست داشتنی باشد که سالها در آغوش ملورینا آن را بخوبی احساس کرده بودند.